Toen we in het najaar van vorig jaar ons avontuur in Zweden gingen vervolgen met het huis in Knåpbodarna, hoorden we het verhaal achter het huisje en dit is wel de moeite waard. Het huis is gebouwd in 1972, met het oorspronkelijke fundament en balken vanuit 1908. De laatste zeker 15 jaar heeft er een oude mevrouw gewoond. Het hele huisje was ingericht voor haar toch wel eenzame leventje daar. Eenzaam, maar misschien is dat wel helemaal het verkeerde woord. Het huis en het verhaal eromheen straalde dat namelijk niet uit. Het straalde meer een robuuste zelfverzekerdheid uit, van een vrouw die tot op hoge leeftijd zelfstandig wilde leven middenin de natuur, samen met haar hond, kat en kipjes.
Hoe deed ze dat?
Voor ons Nederlanders klinkt dit misschien niet zo bijzonder, maar ik (ondertussen een kwart Zweedse…) weet dat dit het wel is. Deze mevrouw leefde daar het hele jaar door, ook in het winterseizoen dat lang duurt in Zweden. En zoals je op de foto’s en ook in mijn andere blog kunt lezen/zien, zijn het geen ‘flutwinters’ hier. Zo’n anderhalve meter sneeuw, tussen de -10 en -20 is heel normaal. Dus hoe deed ze dat? Wat het huisje zo geweldig maakt voor ons en voor de verhuur die wij ermee willen, is dat het een back to basic huis is en afgelegen, middenin de ongerepte natuur ligt. Dat is leuk voor ons als je je daar op instelt en heerlijk van de rust wilt genieten. Maar voor iemand die daar altijd woont en op leeftijd is; hoe deed ze dat? Echt diep respect!
Ik ben vissen bij het meer
De oude eigenaresse heeft noodgedwongen het huis moeten verlaten omdat het helaas wegens hoge ouderdom en lichamelijk klachten voor haar niet meer mogelijk was om hier te leven. Net als bij de start van het huis in Krusbo, liepen we eerst eens rustig in en om het huis. Ik stelde me voor dat ik even in het levensverhaal van deze mevrouw stapte en voelde het respect en zorg voor haar plekje hier. Alles ademde nog deze dappere vrouw uit. Van het kippenhok buiten, het paadje naar het nette verzorgde outhouse, de houtvoorraad perfect geordend in grote en kleine houtjes, tot de omheining voor de hond en in de tuin restanten van een eens mooi ingerichte tuin met bloemperkjes. Aan de kapstok op de overdekte veranda hangt de hondenriem en haar regenjas nog klaar voor de wandeling. Als herinnering zie ik aan een spijkertje op de deur een soort kartonnetje wat aan beide kanten beschreven is. In het Zweeds staat aan de ene kant; ‘ik ben vissen bij het meer” en aan de andere kant ”ik ben bij de zusters Magnusson”. De buurman van een eindje verderop wist ons te vertellen dat ze bijna elke dag ging vissen om haar eigen forel voor het avondeten te vangen. Samen met onze hond pak ik haar hondenriem en regenjas, loop het pad af naar het meer en ik beloof in mijn hart de oude eigenaresse goed voor haar zo geliefde plekje te zorgen.
Beleef het ook!
Jij kunt net als de oude eigenaresse vaak deed, het pad aflopen naar het meertje, bij steiger in de boot stappen en gaan vissen bij het meer. ’s Avonds je zelf gevangen verse vis op de BBQ bereiden; heerlijk genieten! Wil jij ook de echte beleving van dit typisch Zweedse natuurhuisje; boek dan snel het vakantiehuis in Knåpbodarna.