De afgelopen 6 jaar in Dalarna waren prachtig. Niets heeft ons teleurgesteld of onze liefde voor Zweden doen verminderen. Integendeel, we zijn alleen maar meer gehecht geraakt aan dit land en we voelen ons thuis in de natuur en tussen de mensen.
Waar in Nederland onze zakelijk activiteiten en andere persoonlijke omstandigheden, bij tijden veel stress veroorzaakten, gaf het aankomen op ons eigen geliefde plekje in Zweden iedere keer weer rust en nieuwe inspiratie.
Het is tijd om ons geliefde plekje in Zweden speciale aandacht te geven. En misschien doe ik dat wel het meest voor mijzelf.
Ons thuis in Zweden was tot nu toe ‘Krusbo’. Een heerlijk huis en een prachtige plek dat ons en de vele mensen die bij ons langs zijn geweest iets bijzonders heeft gegeven. Het is gek om mee te maken dat een plek zoveel doet met mensen.
Komt dit door het huis? Het huis is prachtig en we hebben het de afgelopen jaren met aandacht en zorg geüpgraded. Hierdoor heeft het nu bijvoorbeeld een mooie, luxe badkamer, eigen bron en alle faciliteiten.
Komt dit door de plek waar het ligt en het omliggende eigen terrein?
Een beetje rond slenteren om het huis, hout hakken, klusjes doen, frambozen, bosbessen en lingon plukken, achter de berg omhoog lopen om cantharellen te zoeken, kano onder de arm en het meer op om van de serene stilte te genieten. Of ’s avonds op het terras zitten met een vuurtje aan, starend in de verte en luisterend naar de taal van de natuur.
Komt dit door onze buren? Men heeft ons verteld en ik hoor het nog steeds met regelmaat; ‘Zweden zijn terughoudend en gereserveerd.’ Vanaf de dag dat wij ons terrein, dat toen nog niet van ons was, op wandelden hebben onze buren Kjell & Marie een speciaal plekje in ons hart. Zij hebben ons veel geleerd over het leven in de natuur, over het bouwen van projecten, elke gast die bij ons kwam waren ze even vriendelijk en behulpzaam voor. Maar het allermooiste is dat we gezamenlijk een brug tussen hun en ons terrein hebben gebouwd en dit weerspiegelt de persoonlijke en hart tot hart relatie die er is ontstaan tussen ons.
Het gaat me niet lukken om precies te duiden waar deze emotionele band met Krusbo vandaan komt.
Wel zijn er zijn herinneringen die in mij opkomen en me opnieuw een glimlach geven.
De eerste keer dat we ons huis zagen en het terrein opliepen, we waren in één oogopslag verliefd. Het was een warme mooie zomerdag en ik weet nog dat ik op het terras ging zitten en dacht: ‘dit is het’! We ontmoette de eigenaresse; een lieve vrouw die ons rondleidde en eigenlijk zonder we het hadden gekocht ons het gevoel gaf ‘dit is jullie huis’. Dezelfde dag nog hebben we het gekocht.
Iedere keer als we de afslag namen vanaf de verharde weg, het gruss weggetje op, ging onze hond Genty, rechtop zitten, even flink gapen en vervolgens neus in de lucht. Wij draaiden het raam van onze auto open en zij deed niets anders dan de laatste kilometers alle geuren van het bos opsnuiven. Aangekomen op ons terrein springt ze uit de auto, rent een paar vrolijke rondjes om vervolgens op haar rug van boven naar beneden het grasveld af te rollen.
Bezoek van onze vrienden uit Nederland met Oud & Nieuw en het doen van een ver spring wedstrijd vanaf het terras de sneeuw in. En elk jaar weer op 1 januari om 0.00uur heel hard ‘Happy New Year’ van Abba buiten over het terrein (vals) meezingen.
De eerste jaren waar we alleen nog maar een buiten toilet hadden en ik er een sport van maakte om heel hard rennend mijn tijd te verbeteren om weer terug in ons warme bed te belanden.
Mijn ouders die daar 3x langs zijn geweest en samen zo intens konden genieten van de kleine dingen; hout kloven, wandelen op het terrein en in de omgeving of samen op de steiger zitten om over het meer uit te kijken. Als ik aan het leven van mijn vader terugdenk is de herinnering om hem daar te hebben gehad een hele dierbare.
Het meerdere malen langskomen van onze vriend uit Nederland, die daar op zijn blote voeten buiten rond banjerde. Hij zorgde met liefde voor deze plek, genoot uitbundig van de natuur en kwam in contact met een verlangen naar eenvoud en simpel leven
De vele persoonlijke, ongedwongen en soms emotionele gesprekken op het terras in de avond bij een vuurtje samen of samen met mensen die bij ons op bezoek kwamen.
Toch zijn we ondertussen verhuisd, Krusbo is er nog, maar het is niet meer ons thuis in Zweden. De beslissing om deze bijzondere plek achter te laten voelde in eerste instantie als iets dat we nooit zouden kunnen. Totdat het tot me doordrong dat alles wat Krusbo ons heeft gegeven nooit weg zal gaan. De herinneringen blijven en zitten diep in mijn hart.
Met een lach en een traan hebben we afscheid genomen van ons Krusbo en heeft het avontuur in Zweden een vervolg gekregen in Jämtland. Dit ligt ruim 6 uur noordelijker dan Dalarna en geeft weer geheel nieuwe ervaringen en belevenissen.
Onze droom om te ondernemen in Zweden en ons leven hier verder op te bouwen wordt steeds meer werkelijkheid. Hierover meer in de volgende blogs.